اولین خنده ها

ناز پندار خیلی زود شروع به لبخند زدن کرد. در یک هفتگی. پدر می گفت که لبخندهای او اختیاری است و مادر اصرار داشت که این لبخندها ناشی از حرکتهای بی اختیار عضله های صورت است. اما خیلی زود ( تقریباً دو روز بعد) مادر هم به این باور رسید که خنده های فرزند آگاهانه است. اما زودتر از نوزده روزگی نتوانستند این لبخندها را ثبت و ضبط کنند. چون نازپندار هر بار با دیدن دوربین خندیدن را قطع می کرد و محو تماشای این شی عجیب می شد.