دیروز روز آخر المپیک بود و ما هم در این روز آخری رفتیم تا با مشعل عکس یادگاری بگیریم. 
روز آخر حساس ترین روز برای کانادایی ها هم بود . فینال هاکی مردان. انگیزه زیادی برای بردن تیم آمریکا وجود داشت. اول اینکه تیم هاکی زنان کانادا مدال طلا را از زنان آمریکایی ربوده بودند. دوم اینکه در مقدماتی شکست ننگینی از آمریکایی ها خورده بودند و حالا وقت جبران بود. سوم اینکه اگر این مدال طلا را می گرفتند رکورد تعداد مدال طلای برده در بازیهای زمستانی رو می شکستن. پر افتخار ترین کشورها سیزده مدال طلای المپیک رو در یک دوره داشتن و اگر کانادا این بازی رو می برد چهارده مداله می شد. ما هم برای تماشای بازی رفتیم به محلی نزدیک خانه که می دونستیم مردم زیادی اونجا جمع خواهند شد. بازی به دو- یک به نفع کانادا رسیده بود که خانم نازپندار خانم افتاد رو فاز "من ایرانی ام". ما اینجا چی کار می کنیم؟ اینا همه کانادایی هستن. ما بریم خونه مون!!
یعنی من هر چی تلاش در جهت کانادایی کردن این دختر می کنم نتیجه عکس میشه.
می گم :ببین دخترم همه شادن همه دارن می خندن
- اینا دارن جیغ می کشن
- خوب تو هم جیغ بکش
- نه. من هوشون می کنم... هو هو هو!
- مامانی خوبه که همه خوشحالن ما هم باید شاد باشیم
- چرا؟
- چون کانادا داره برنده میشه
- من نمی خوام شاد باشم من که کانادایی نیستم من ایرانی هستم
- تو مال دو تا کشوری هم کانادا هم ایران اینجوری که بهتره. آدم مال دو تا کشور باشه
- نه من می خوام برم خونه.
تو همین گیر و دار هم که بیست ثانیه مونده به آخر بازی آمریکا گل تساوی میزنه. خوب شور و شوق جمعیت هم طبعیتا می خوابه حال من هم گرفته میشه.
من:باباش چی کار کنیم؟
بابا: بریم خونه دیگه
من: بریم تو ماشین فعلا تا ببینیم چی میشه
تو ماشین
من: بریم هات چاکلت بخوریم؟
نازپندار: نه دوست ندارم
- تو خامه شو بخور
- نه
- پس بریم من هات چاکلت بخورم
تو استار باکس که هیچکس جز ما توش نیست حال خانم جا میاد خامه ها رو که می خوره حالش بهتر هم میشه. من هم که وارفته در حال پیش بینی های مدل "من میدونم" اون یارو تو گالیور. آره بازی به پنالتی میکشه کانادا هم گند میزنه اینا اصلا دل و جرات بردن از امریکایی ها رو ندارن. اسنو برد رو یادته کاناداییه ده متر ازهمه جلوتر بودها مدال طلا رو دو دستی داد به آمریکایی. یک هو صدای فریاد شادی مردم بلند میشه. بدو می پریم بیرون دوربین به دست که فیلم بگیریم. دیدم ناز پندار هم هورا کشان پشتم داره میاد. امیدوار شدم بهش .خوب بود. شرکت در شادی جمعی بیشتر از هرچیزی حال آدم رو جا میاره. جای همگی خالی
فیلم لحظه ای بعد از گل طلایی
فیلم شادی های خیابانی در داون تاون
روز آخر حساس ترین روز برای کانادایی ها هم بود . فینال هاکی مردان. انگیزه زیادی برای بردن تیم آمریکا وجود داشت. اول اینکه تیم هاکی زنان کانادا مدال طلا را از زنان آمریکایی ربوده بودند. دوم اینکه در مقدماتی شکست ننگینی از آمریکایی ها خورده بودند و حالا وقت جبران بود. سوم اینکه اگر این مدال طلا را می گرفتند رکورد تعداد مدال طلای برده در بازیهای زمستانی رو می شکستن. پر افتخار ترین کشورها سیزده مدال طلای المپیک رو در یک دوره داشتن و اگر کانادا این بازی رو می برد چهارده مداله می شد. ما هم برای تماشای بازی رفتیم به محلی نزدیک خانه که می دونستیم مردم زیادی اونجا جمع خواهند شد. بازی به دو- یک به نفع کانادا رسیده بود که خانم نازپندار خانم افتاد رو فاز "من ایرانی ام". ما اینجا چی کار می کنیم؟ اینا همه کانادایی هستن. ما بریم خونه مون!!یعنی من هر چی تلاش در جهت کانادایی کردن این دختر می کنم نتیجه عکس میشه.
می گم :ببین دخترم همه شادن همه دارن می خندن
- اینا دارن جیغ می کشن
- خوب تو هم جیغ بکش
- نه. من هوشون می کنم... هو هو هو!
- مامانی خوبه که همه خوشحالن ما هم باید شاد باشیم
- چرا؟
- چون کانادا داره برنده میشه
- من نمی خوام شاد باشم من که کانادایی نیستم من ایرانی هستم
- تو مال دو تا کشوری هم کانادا هم ایران اینجوری که بهتره. آدم مال دو تا کشور باشه
- نه من می خوام برم خونه.
تو همین گیر و دار هم که بیست ثانیه مونده به آخر بازی آمریکا گل تساوی میزنه. خوب شور و شوق جمعیت هم طبعیتا می خوابه حال من هم گرفته میشه.
من:باباش چی کار کنیم؟
بابا: بریم خونه دیگه
من: بریم تو ماشین فعلا تا ببینیم چی میشه
تو ماشین
من: بریم هات چاکلت بخوریم؟
نازپندار: نه دوست ندارم
- تو خامه شو بخور
- نه
- پس بریم من هات چاکلت بخورم
تو استار باکس که هیچکس جز ما توش نیست حال خانم جا میاد خامه ها رو که می خوره حالش بهتر هم میشه. من هم که وارفته در حال پیش بینی های مدل "من میدونم" اون یارو تو گالیور. آره بازی به پنالتی میکشه کانادا هم گند میزنه اینا اصلا دل و جرات بردن از امریکایی ها رو ندارن. اسنو برد رو یادته کاناداییه ده متر ازهمه جلوتر بودها مدال طلا رو دو دستی داد به آمریکایی. یک هو صدای فریاد شادی مردم بلند میشه. بدو می پریم بیرون دوربین به دست که فیلم بگیریم. دیدم ناز پندار هم هورا کشان پشتم داره میاد. امیدوار شدم بهش .خوب بود. شرکت در شادی جمعی بیشتر از هرچیزی حال آدم رو جا میاره. جای همگی خالی
فیلم لحظه ای بعد از گل طلایی
فیلم شادی های خیابانی در داون تاون